Lubumbashi-Bruxelles

Maandag zal ik voor een tijdje afscheid moeten nemen van Lubumbashi, ik keer even terug naar België. Ik kijk er alvast naar uit om jullie terug te zien. En naar een stevige portie mosselen. En naar fietsen in Brussel. En naar frisse zeelucht en Ardense herfstkleuren en -geuren. En naar reizen met de trein. En naar geschifte films en meeslepende concerten. En naar... och ja, zolang het maar met diezelfde jullie is.

Maar daarvoor ga ik eerst nog even genieten van een voorlopig laatste stevige portie bukari-met-tilapia, grote flessen heerlijk frisse Simba, opzwepende Congolese beats, de warme Congolese zon en mensen...

Tot binnenkort, ergens in België!

VELO VS VIOL

Het VélovsViol-project is achter de rug.


Zie http://velovsviol.blogspot.com voor een verslag.

Spaghettifestijn tvv Vélo vs Viol

Op zondag 28 augustus zal ten huize Capals een waar spaghettifestijn plaatsvinden tvv het VelovsViol-project. Capalski's: van harte dank! Wil je zelf ook iets organiseren tvv VélovsViol, neem dan gerust contact op met guy.capals@gmail.com. Wil je het project op een andere manier steunen, neem dan een kijkje op deze pagina.

Spaghetti for 'Velo vs. Viol'

Datum: zondag 28 augustus

Hoe laat? 12u – 14u OF 17u-19u

Locatie: ten huize Capals,
 Kaulillerweg 35 - 3990 Grote-Brogel

Spaghetti aan
8 euro voor de volwassenen,
4 euro voor kids onder de 12.

Inschrijven kan tot 15 augustus via

 paul.capals@telenet.be met vermelding van

o       je naam,

o      het aantal personen (volwassenen en kinderen),

o      Bolognaise of vegetarisch

o      het tijdstip ('s middags of 's avonds)

of via het aankopen van een simpele 'eetkaart' bij één van de Capalski's.

Dan rest ons enkel nog: een dikke merci alvast!!!!

Groetjes,

Paul, Yvonne, Miel, Gwen, Warre, Arnoud, Mieke, Koen, Anna, Hilde, Laurens, Marianne, Davy, Mirre

en natuurlijk Guy en Jolie!!

VELO VS VIOL

Omdat ik de komende weken vooral zal bezig zijn met een nieuw project hier, schakel ik graag door naar de blog hiervan:

http://velovsviol.blogspot.com 


Doeg!

De aankomst op de luchthaven

Hallo lieve familieleden en vrienden.
Hier volgt een eerste verslag van ons verblijf in Congo. Wij hebben nu eventjes tijd omdat Paul en Guy de jeep van frére Louis  (na het wisselen van een wiel) zijn gaan terugbrengen. Louis woont een twaalftal km van Lubumbashi. Gisteren hebben we een tweede rondrit afgesloten in een natuurpark ( 1700 m hoogte savanne gebied en brousse) We hebben prachtige watervallen bezocht. De tweede hoogste van de wereld (384 m.)  We zijn voordien ook enkele dagen in de brousse (Bunkaye) geweest,  waar de NGO van frère Louis projecten heeft lopen. Guy heeft daar ook zijn promotiefilm omtrent sex. geweld vertoond. Fantastich om het allemaal mee te maken.  Ook het hospitaal bezocht en exclusieve logementen gehad  enz. Foto's zullen later de details wel laten zien.
We durven niet echt beginnen te vertellen, want dan is het einde niet in zicht en  dan weten we niet meer waar stoppen. Het begon al bij de aankomst in de luchthaven. Guy stond enkele meters van het vliegtuig om ons op te wachten en hij had een delegatie bij. Een hoop drukte om onze koffers er tussenuit te halen. We werden mooi door de douane geloodst, en we zijn er zeker van dat ge daar heel verkeerde voorstellingen van hebt.
Gisterenavond gingen we eten bij de blauwhelmen hier in de buurt. Dat kan alleen op vrijdagavond.  Daar heeft een Indiër ons uitgenodigd voor vanavond. Vandaag gaan we ook ons visum voor Zambia regelen en we moeten stilaan zorgen dat we ons programma in de gaten houden want hier begint het op te korten, maar we zeggen al gelijk Guy " ON VERRA"
Guy zal hierbij nog wel foto's voegen en zal de plaats volzet zijn denk ik.

Onderweg naar Bunkeya

De mamans die de kinderen in Bunkeya animeren

Tussen de visvijvers

Papa Paul die dringend naar het toilet moet :-)

Zo ontbijten wij in de tuin

Bij de hoogste waterval in Afrika, Lofoi, 385 m hoog

Een snelle snack, met obligate Simba

Een klaslokaal in Lubanda

Met M David, in hotel Karavia, waar Jolie werkt

Verkenning

Vrijdagmorgen, 6u30. Binnen enkele uurtjes vertrek ik nog eens voor een dikke week op verkenning in het Katangese binnenland. Op het programma staan :

• Kapolowe Mission, aan de rand van het Lac Tshangalele op een 100 km van L'shi, waar ik enkele evaluatie-ateliers ga houden met de luisterclubs die ondersteund worden door DIMITRA (zie www.fao.org/dimitra). Samen met mijn collega-vrijwilliger bij REFED (Réseau Femme et Développement) Jean Pierre, neem ik straks de bus tot Mbalaka, waar we overstappen op de moto om tot in Kapolowe Mission te geraken. Ik ben wel benieuwd hoe die ateliers zullen verlopen. Het is eigenlijk de eerste keer dat ik zoiets doe, weet nog niet goed wat dat gaat geven. Een groot deel zal in het Swahili gebeuren, ik zal eens zien of mijn cursus al veel vruchten afwerpt :-)

• Zondag trek ik dan door naar Fungurume, nog eens een goede 100 km verder. Fungurume is vooral bekend omwille van het mijnproject TFM (Tenke Fungurume Mining), op dit moment het grootste project in de DRC. Ik ben er al een paar keer gepasseerd, maar nog nooit echt gestopt. Enfin, ook nu zal mijn stop hopelijk van korte duur zijn. Het is de bedoeling dat ik in Fungurume Frère Louis zal treffen met wie ik zal doorreizen naar Luena (ik schat nog eens 200 km verder), de eigenlijke thuisbasis van zijn NGO. Ik herhaal : het is de bedoeling, of dat zal lukken weet je hier natuurlijk nooit. Bon, ik heb een slaapzak en luchtmatrasje mee, dus veel kan er niet mislopen :-). Ik ben in ieder geval zeer benieuwd naar dat stuk van de reis. Het is voor mij onbekend terrein. We gaan er in de buurt onder andere het Lac Upemba bezoeken, onderdeel van het natuurpark. Er wonen daar mensen (vissers) op een soort drijvende, zelfgemaakte eilandjes, best wel speciaal...

In Luena ga ik op prospectie voor een tweede studentenproject dat UCOS organiseert. Deze

keer met studenten (journalistiek en sociaal werk) van de EHB. Deze studenten zullen in de

maand juli een tweetal weken in Luena en omstreken gaan samenwerken met de radio van de

ngo van Louis. En ik moet toch eerst eens gaan kijken of de bedden er opgemaakt zijn, niet ? :-)

Maar ik ga er tegelijkertijd mogelijkheden verkennen voor een ander project dat ik aan het uitwerken ben : een fietssensibilisatietocht rond sexueel geweld op vrouwen in de maand september. De regio rond het Upembameer is tijdens de oorlog, maar ook nu nog en toe, getroffen door aanvallen van mai mai en soortgelijke groeperingen. Dit ging steeds gepaard met verkrachtingen en ander soort van sexueel geweld. Aan de hand van de film die ik al enkele keren hier in Lubumbashi vertoond heb, zou ik in de getroffen regio met een sensibilisatietoer willen organiseren, met de fiets dus... Niet alleen natuurlijk, liefst met een internationale 'wielerploeg' (congolezen, belgen en ander vreemd volk dat hier rondloopt of dat goesting heeft om af te komen). In samenwerking met de MONUSCO willen we gelijk antennes oprichten van zogenaamde 'cliniques juridiques' die ervoor moeten zorgen dat juridische dossiers (die als gevolg van de film hopelijk zullen geopend worden) daadwerkelijk opgevolgd worden. Iets wat nu jammer genoeg meestal niet gebeurd... Enfin, het project staat nog in z'n kinderschoenen, maar ik wil er in ieder geval voor gaan. Heb je goesting om mee te fietsen, laat zeker weten !

Als alles goed gaat, keer ik terug op zondag 29 mei. Om de dag erna nieuwe bezoekers te ontvangen : mijn ouders en een oom en tante. Voor hen zal het de eerste kennismaking zijn met Subsahari Afrika en Congo, een hele belevenis dus. Wat minder het geval is voor de andere bezoekers die dan toekomen in L'shi : Minister van Buitenlandse Zaken Steven Vanackere. Hij komt op bezoek in het kader van de Belgische ondersteuning van het verkiezingsproces. Waarover volgende keer meer. Nu ga ik pakken. Tutaonana!

Verkiezingsdatum bekend

De kogel is eindelijk door de kerk: de datum waarop in Congo presidents- en parlementsverkiezingen georganiseerd worden is bekend. Pasteur Ngoy Mulunda, voorzitter van de CENI (Commission Electorale National Indépendante) die het hele gebeuren moet voorbereiden, heeft met een kleine maand vertraging afgelopen zaterdag aangekondigd dat de Congolezen op 28 november naar de stembus zullen mogen trekken. Doel is dat de nieuwe president tegen 20 december de eed kan afleggen. Dat is twee weken nadat het mandaat van Kabila feitelijk afloopt (op 6 december).

Zoals jullie misschien al weten, zal er in tegenstelling tot de verkiezingen in 2006, slechts 1 ronde plaatsvinden. Degene die in die ene rond het meeste stemmen haalt, zal zich dus voor de komende 5 jaar president van dit enorme, rijke land mogen noemen. Iedereen gaat er zowat vanuit dat dat nog eens Kabila zal zijn. Het idee van de ene ronde komt ten andere van hem. Kon hij in 2006, vooral in het Oosten, nog rekenen op een soort dividend als vredesbrenger, dan is zijn populariteit vandaag de dag behoorlijk tanende. Als de oppositie met als grote namen de eeuwige Thsisekedi van UDPS, de zeer omstreden Bemba van MLC en de ex-voorzitter van de Nationale Assemblée Kamerha van de UNC er niet slaagt om zich te verenigen, is het zowat zeker dat Kabila de overwinning zal behalen.

De vraag blijft of de CENI erin zal slagen om de verkiezingen ook daadwerkelijk tegen die datum te organiseren. In een land als Congo is dat een enorme krachttoer. In 2006 is dat mogelijk gemaakt door de steun van de internationale gemeenschap die nu heel wat minder geld op tafel wil leggen (al blijft de MONUSCO haar steun toezeggen).

De eerste stap is nu volop bezig: het (opnieuw) laten registreren van de kiezers. Ik hoor echter regelmatig berichten van problemen: stakingen van ambtenaren omdat ze niet betaald worden, bureaus die niet kunnen functioneren wegens gebrek aan materiaal, benzine voor de generator,...  Heel hoopvol stemt dat niet voor het vervolg, maar we moeten optimistisch blijven...


Hier in Lubumbashi zijn de aankomende verkiezingen zichtbaar in de vorm van hoofdkwartieren van politieke partijen die ofwel uit het niets verrijzen, hetzij serieus opgekalefaterd worden en een sporadische partijpolitieke meeting. En - typisch - in het (her)aanleggen van straten, vooral in de stad.

Waarschijnlijk zullen, nu de datum bekend is, de campagnes een versnelling hoger schakelen. Ik ben benieuwd, maar hoop vooral dat deze in een vreedzame sfeer zullen kunnen verlopen.

Atelier de formation sur la communication

Dans les cadres de renforcement des capacités la coordination de l'ong usahidizi asbl a suivie une formation sur la communication donné par un bénévole belge à la personne de Guy Capals.

La formation a eu lieu dans le cyber café "Bizinet" situé sur l'avenue Abbé Kahozi dans la commune de lubumbashi ce dimanche 10 avril 2011.

Nous étions au nombre de cinq dont MATATA Billy, VAMBA Thierry, ISOLO eric, LULENDO Nadege et enfin ETUMBA Toto.

De gauche à droite: Eric, Billy, Thierry, Toto

Nous avons commencé par le montage des éléments de base dont le projecteur et l'ordinateur plus les différents câbles. Après l'etape de montage des éléments de base nous sommes entré dans la théorie dont l'introduction, la presentation et le but de la formation et nous avons commencé la theorie qui etait divisé en 4 parties qui sont:

1. la communication
2. la communication externe
3. la communication evenementielle
4. et le plan de la communication et après cela nous avons vu les 7 étapes de la communication et la séance à pris fin.

La deuxième séance a eu lieu le 21 avril 2011 à 11 heures 30 minutes.

Nous avons débuté avec l'installation de l'ordinateur et du projecteur et nous avons fait la révision de la séances précedentes que nous avons décortiqué point par point jusqu'à 15 heures.

Après une pause d'une heure le temps de se rafraichir nous avons fait un petit tour et nous manger des samousas, des frites et des sucrées sans oublier le liboke et nous sommes rentré pour la fin de la deuxieme séance qui était la revision des étapes de la communication en detail et la formation à pris fin vers 18 heures 30 minutes rendez-vous pour le jeudi 28 avril 2011.

Nous espérons bien éxécuter le plan de communication pour améliorer notre travail sur terrain, qui est appuié par INTAL.

Verrijzenis

Paasmaandag, de katholieken hebben gisteren de verrijzenis van Jezus gevierd. Een perfect moment om zelf ook nog eens blog-gewijs te verrijzen :-)

Het is toch al meer dan een maand geleden dat ik nog eens een fatsoenlijk bericht gepost heb. Wat is er sindsdien allemaal gebeurd?

- 2 trouwfeesten (neenee, niet van mezelf :-):

Begin maart is Isaac getrouwd. Isaac ken ik al van m'n eerste doortocht in Lubumbashi. Hij probeert  het toerisme in Katanga van de grond te krijgen (zie ook http://palmaokapitours.blogspot.com), hij is ook betrokken geweest bij enkele van de fietssafaris die Jacqueline Frenay georganiseerd heeft. Dat toerisme van de grond krijgen lukt maar beetje bij beetje. Ik moet Isaac bewonderen voor zijn doorzettingsvermogen. Enfin, begin maart is hij hertrouwd (nadat hij begin 2010 zijn vrouw verloren heeft) en hij had mij uitgenodigd op een bescheiden feestje bij hem thuis. Een feestje dat verzorgd werd door studenten van de pas opgerichte 'Ecole du Tourisme'. Deze school heeft de bedoeling om het personeel dat in de 'toeristische' sector werkt (hotels, restaurants, attracties,...) op te leiden. Geen overbodige zaak, laat ons zeggen dat klantvriendelijkheid in dergelijke zaken niet altijd op de eerste plaats komt. Bref, het was een tof feestje. Ondanks het feit dat er geen Simba's werden geserveerd (alcohol is verboden voor zijn godsdienst, het branamisme of zoiets) en ondanks het feit dat je de bruid niet mag kussen (wat ik onwetendheid toch heb gedaan :-)

Einde maart is Dhanis getrouwd. Dhanis is mijn collega-encadreur voor het Jamboproject. In november was ik al uitgenodigd voor zijn 'marriage coutumier', het traditionele huwelijk. Nu was de tijd rijp voor het civiele en religieuze luik.

De tijdelijke, maar zeer kleurrijke kerk

en de aanwezige families van de twee koppels

... van alle kanten gefotografeerd

Samen met Lies (een Belgische vriendin die voor het Carter Centre werkt) heb ik de religieuze viering bijgewoond. We waren ruim een uur te laat, maar dat stoorde niet aangezien het koppel zelf ook nog niet gearriveerd was. Of beter gezegd: de koppels, want in dezelfde viering werden twee koppels getrouwd. 

De viering was een spektakel op zich: achtereenvolgens werden vrouw en man onder begeleiding van respectievelijk danseressen en dansers binnengeleid, werd er op de tonen van afwisselend het koor van het ene en het andere koppel geshaked, gaven pastoor en vertaler in Swahili en Frans raad aan koppel en familie. 

Enkele sfeerbeelden :-)

Dit alles  enkel om het publiek te prepareren voor het moment waar iedereen op wacht: als de bruidegom zachtjesaan de sluier van de bruid oprolt om haar eindelijk en plein public te kunnen kussen :-)

Symbolisch verenigd

De ondertekening van het trouwregister, met een VUB-stylo :-)

Het avondfeest was ook zeer de moeite. Dhanis had duidelijk niet op een Franc Congolais gekeken. De prestigieuze zaal van Imara zat vol met familie, vrienden, collega's. We hebben genoten van een rijkelijk buffet en talrijke Simba's. Deze keer was ik niet de enige muzungu: Prof. Jan Gorus, VUB-student Philippe Renders, Joseph Leonard van het IUS waren ook aanwezig. 

vlnr Joseph, Prof. Gorus en Philippe

en Jolie en ik

De feestelijke intocht van het koppel in de feestzaal

het buffet

Resultaat: dansen tot in de vroege uurtjes!

- feest in de Halle de l'Etoile. Midden maart vierde de Halle de l'Etoile de tweede verjaardag van Café Jazz, een soort vrij podium annex open mic dat elke laatste vrijdag van de maand georganiseerd wordt. De équipe had er veel werk in gestoken: goeie optredens, videomontages, prijsuitreikingen en een publiekswedstrijd. Uit alle 200 aanwezigen die hun naam in een doos hadden gedropt, werd uitgerekend de mijne getrokken én een tegenstander. We moesten allebei enkele vragen beantwoorden die te maken hadden met de Halle of met Café Jazz. Alhoewel ik een iets trouwer bezoeker ben dan mijn tegenstander, moest ik op enkele vragen het antwoord schuldig blijven. Toch heb ik uiteindelijk gewonnen, ik kan me niet van de indruk ontdoen dat Francesco, die het hele gebeuren presenteerde een beetje in mijn voordeel heeft gespeeld. Hoe dan ook: op het einde van de sowieso al geslaagde avond was ik 4 bakken Simba rijker. Jammer genoeg enkel de inhoud en niet het leeggoed, dat hier dubbel zoveel waard is als het bier. Onder het motto: gedeelde Simba's zijn dubbele Simba's heb ik een bak aan de equipe achter café jazz gegeven en hebben we ter plekke al 1 bak soldaat gemaakt. De twee bakken die daarna overbleven, zijn natuurlijk ook al lang op :-) Dorstig weer hier...

- Fighting the Silence: we hebben nog enkele projecties georganiseerd van de film 'Fighting the Silence': 2 in universitaire mileus, 1 in het binnenland in Lubanda en 1 in de plaatselijke 'Sociale School'. Die van Lubanda - waar de ondertussen al bekende Frere Louis een werking aan het opstarten is - was het meest memorabel, want in de brousse waar de omstandigheden zowel op logistiek vlak als op vlak van de mentaliteit van het publiek toch verschillen van de stedelijke context in L'shi. 

De generator die alles mogelijk maakte

Tot mijn grote verbazing was de plaatselijke pastoor (franciscaan en ordegenoot van Louis) akkoord om de projectie in zijn kerk te organiseren: effe kruis van de muur en altaar ontruimen en hop we zijn klaar. Enfin, na eerst een tweede stroomgenerator ingeschakeld te hebben, de lamp van een videoprojector verbruikt blijkbaar veel stroom. 

Ik meet het succes van een dergelijke projectie voorlopig af aan een aantal criteria: opkomst, reacties van het publiek tijdens de film en het debat achteraf. Op alle vlakken mogen we wel tevreden zijn:

- opkomst: de kerk zat boemvol, ik schat een 250-tal aanwezigen, mannen, vrouwen en vooral veel kinderen. De promotie met megafoon had haar effect niet gemist. Op zich ook niet zo moeilijk. Een dergelijk 'evenement' vindt nu eenmaal niet elke week of maand plaats in een dorp als Lubanda.

- reacties: de kinderen veroorzaakten wel veel geroezemoes, maar de volwassenen hebben de film toch met veel aandacht gevolgd.

- debat: na enig aandringen, hebben een aantal mensen toch het woord durven nemen. Blijven me bij : een jonge gast die zei dat de film rechtstreeks naar zijn hart ging en enkele moedige mamans die wat tegengas gaven aan de mannen die -typisch- afkwamen met hun standaardopmerking dat vrouwen tegenwoordig te schaars gekleed zijn en er dus om vragen om verkracht te worden. Geen evidente zaak, dat vrouwen in een ruraal milieu zo het woord nemen voor een groot publiek. 1-0 dus voor die mamans. 

- de lessen Swahili vorderen ook gestaag. Bij deze een eerste indruk van Swahili-à-la-guys:

 

Prins Laurent in Lubumbashi

k Was laatst op de vernissage van een fototentoonstelling in het Museum van Lubumbashi, waar ik bij aankomst bijna onder de voet werd gelopen door Prins Laurent en zijn gevolg. Ik was stiekem al op de hoogte van zijn aanwezigheid in L'shi via Jolie die in Hotel Karavia, waar de prins verbleef, aan de receptie werkt. Maar t was toch nog een verrassing om daar op de drempel van het museum bijna oog in oog met hem te staan, aan de zijde van de plaatselijke zakentycoon George Arthur Forrest. Jammer genoeg heb ik hier geen foto's van!

In België wekt dat weer de nodige reacties op:
http://www.destandaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20110330_016

Alsof er geen andere katten te geselen zijn ginder en hier...

Binnenkort wat meer nieuws over nieuwe vertoningen van Fighting The Silence, het huwelijk van mijn collega Dhanis en mijn overwinning in de Halle de l'Etoile...

ACV op bezoek in Katanga

Zoals ik een tijdje geleden al schreef, was er recent een ACV-delegatie op bezoek in Katanga. Kris van Elsen, die deze delegatie leidde, heeft een indringend verslag gemaakt van zijn bezoek.
Ik laat hem graag, via zijn blog op de wereld morgen aan het woord:

http://www.dewereldmorgen.be/blog/krisvanelsen/2011/03/15/congoroute-berichten-uit-katanga

Projectie 'Fighting the Silence'

Afgelopen woensdag heb ik, in samenwerking met REFED, Reseau Femme et Développement, in het kader van de Internationale Vrouwendag, een vertoning georganiseerd van de documentaire 'Fighting the Silence' in de Halle de l'Etoile. Deze documentaire - die ik vanuit België had meegebracht - van de Nederlandse tweeling Ilse en Femke Van Velzen toont op een indringende wijze getuigenissen van vrouwen die het slachtoffer zijn geweest van sexueel geweld, verkrachtingen dus. Is de film een tijd geleden in het kader van een Mobiele Cinema-sensibiliseringsproject ruim vertoond in het Oosten van de RDC (waar de getuigenissen verzameld zijn), in Katanga was dit de première. Voor meer informatie over de film en projecten van de Van Velzens, zie http://www.ifproductions.nl/fightingthesilence/.

Ondanks de regen was er toch een aardige opkomst van een 60-tal toeschouwers. Onze gezamenlijke mobilisatie heeft zijn effect dus niet gemist. Voor de liefhebbers, bij deze een kort filmpje van de introductie:

 

Tegen mijn verwachtingen in, bestond het publiek voor de helft uit mannen. Een goede zaak, want dient de film in de eerste plaats om de stilte rond een taboe-onderwerp als sexueel geweld te doorbreken, dan leven er bij vele mannen hier nog zeer twijfelachtige opvattingen rond de oorzaken ervan. Zowel in de film als tijdens het debat nadien kwamen mannen aan het woord die de schuld bij de vrouwen leggen (vb omdat ze zich zogezegd te schaars kleden, te uitdagend zijn), bij de context (oorlog, conflict, drank- of druggebruik), eerder dan bij de daders zelf. Op dat vlak is er dus nog een heel werk te doen... Gelukkig waren er tijdens het debat achteraf ook mannen die deze opvattingen tegenspraken, die het opnamen voor de vrouwen, slachtoffers.

Ook tof is dat er minstens een 5-tal personen waren die de film in hun eigen omgeving wilden vertonen: in hun jeugdvereniging, in hun wijk, enz. Ook een commandante van de Police pour la Protection de la Femme et l'Enfant was vragende partij. Moet ik misschien toch nog even over nadenken, het waren onnozelaars van die dienst die me in december hebben opgepakt, zie http://guylubumbashi.blogspot.com/2010/12/police-pour-le-protection-de-la-femme.html

De mamans en 1 papa van REFED Katanga

Foto's, pictures, des cartes!

Om het geëerde blogpubliek dat graag wat afbeeldingen van ondergetekende ziet verschijnen tevreden te stellen, bij deze een geheel willekeurige selectie van foto's, geput uit de rijke verameling die een uitwisselingsproject steeds oplevert. Het zijn maw foto's die genomen zijn door de studenten die in Lubumbashi waren. Jullie kijken dus als het ware via hun ogen mee...

Samen met de Kassapards verwelkom ik de VUB-isten, in pagne!

Ik probeer de studenten duidelijk te maken dat ze zich moeten haasten :-)

De ochtendlijke begroetingen onder de boom

Het plaatselijk openbaar vervoer is meestal relatief comfortabel...

...soms ook overdreven vol...

maar steeds zeer gezellig!

Gelukkig kunnen we ook regelmatig beroep doen op de bus van de UNILU

Om bijvoorbeeld STL te bezoeken

waar ook duchtig geposeerd wordt.

Hiermee probeer ik de studenten aan te sporen om luider te spreken

Een drankje bij mij thuis

kan op blote voeten

Guy de journalist

als cameraman

als observator

Op bezoek bij de voorzitter van de assemblee provinciale

Een van de vele wachtmomenten

en een van de vele poseersessies

Bij Maman Yvette, de naaister, pagnes keuren

Een vergadering met Frère Louis en Patience, het volgende project voorbereiden

Een werksessie inleiden

Bestellingen opnemen voor de laatste gezamenlijke maaltijd

en die natuurlijk met veel smaak verorberen

Soms kan ik het ook allemaal niet meer volgen

maar dat trek ik me niet aan

en geef ik toch maar een uitleg aan de studenten

Met collega Dhanis

en Kawele