Kwenu Kwetu

Vert: Chez vous chez nous

Vert: Doe alsof je thuis bent

Zoals beloofd, bij deze wat informatie over mijn nieuwe (t)huissituatie. Dit was lange tijd een van de praktische bezorgdheden waarvoor ik maar geen oplossing vond tijdens mijn voorbereidingen. Normaal gezien word je als vrijwilliger ondergebracht bij de partnerorganisatie waarvoor je je gaat inzetten. In mijn geval gaat die redenering niet echt op, omdat ik vrijwilligerswerk doe voor een organisatie die hier (nog) geen partner heeft. Ik moest dus zelf op zoek gaan, via mijn contacten. Zelf iets huren is hors question, gegeven de dure huurprijzen hier in Lubumbashi enerzijds en gegeven mijn beperkte budget anderzijds.

Gelukkig is er uiteindelijk wel een oplossing uit de bus gekomen (merci Anneleen en père Jean Marie). Een wat voor één: een ruime kamer met eigen sanitair in een soort gemeenschapshuis in het centrum van de stad, incl binnentuintje, gemeenschappelijke keuken en living. Alle comfort aanwezig, tot nog toe de hele tijd elektriciteit en stromend water. Maw: een enorme luxe, ik ben echt met mijn gat in de boter gevallen!

Duidelijk, niet?

Zicht op achtertuintje

Sanitair hoekje

En dan heb ik het nog niet over mijn sympathieke gastfamilie gehad. Ik stel jullie voor: de familie Bizimana:

Papa Jules, de trotse vader des huizes. Naast zijn rol als concièrge van het huis waarin ik verblijf, is hij actief als docent informatica op het Institut Supérieur Pédagogique (ISP) en aan de UNILU.

Maman Noëlla, de immer goedlachse moeder des huizes. Noëlla heeft in het verleden in het NGO-milieu (vooral in de brousse), maar baat nu een cybercafé uit op de campus van het ISP.

En de kids: Junella (13), Jeffy (12), Jordy (10)

De familie Bizimana

 Ik deel met hen het huis waarin ik woon. Althans voorlopig; normaal gezien zou het gezin ergens begin januari verhuizen naar een eigen woning in een andere buurt en/of verhuis ik evt naar een volledig zelfstandig appartementje 'en annexe'. In de tussentijd geniet ik van de gastvrijheid van dit warme gezin. Al kan ik niet al hun gesprekken van A tot Z volgen, toch is het voor mij weer een buitenkans om te zien hoe een jong Congolees gezin anno 2010 in elkaar steekt, hoe het functioneert.

Ik ga hen later vragen om zichzelf eens voor de camera voor te stellen, daar is het nu nog te vroeg voor. Hopelijk lukt het me om die filmpjes dan te uploaden.

Een aardig weetje: Jules komt voor in 'De dans van de luipaard' van Lieve Joris. Hij was ook haar gastheer en 'encadreur' tijdens haar verblijf in Lubumbashi.

De volgende keer: een kort verslag van een traditionele huwelijksceremonie die ik mocht bijwonen.