Vraiment Guy, tu nous as bien stoempé!

Omdat ik hier ten huize Kahozi regelmatig mee kan eten met de familie Bizimana, vond ik het hoog tijd om hen eens te laten proeven van één van mijn favoriete Brusselse gerechten. Inderdaad: stoemp met worst. Ik had dit al een tijdje geleden aangekondigd, zodat het woord 'stoemp' al mythische proporties had aangenomen. Hoge verwachtingen dus, die op de reacties afgaande toch min of meer ingelost zijn.

Omdat ik geloof in culturele uitwisseling, had ik – toegegeven: met de hulp van vele bereidwillige handen en op het ritme van Congolese rumba - 4 varianten gemaakt, 2 typisch Belgische en 2 Congolese:
- stoemp met porei, al heeft die hier eerder de afmetingen van een flink lente-uitje
- stoemp met worteltjes en erwtjes, jammer genoeg uit blik
- stoemp met lenga-lenga, één van de typische bladgewassen die hier veel gegeten worden
- stoemp met 'épinards bêtes', te vergelijken met paksoi

Omdat ik uit vorige stoemp-ervaringen weet dat niet iedereen hier er heel warm van loopt, hadden we voor alle zekerheid ook wat fufu klaargemaakt. Fufu is hét basisvoedsel in deze regio (centraal, oost- en zuidelijk afrika), afhankelijk van de regio op basis van maïsmeel en/of maniokmeel en meer of minder 'vloeibaar'. Zoals je op de foto's kan zien, wordt de 'bukari' (zo wordt fufu hier genoemd), in de vorm van een stevige bol geserveerd. Men spreekt dan ook met trots over 'la boule nationale'.

Terecht naar mijn bescheiden mening: als je er een lekkere saus bij serveert, is het best wel lekker (maar niet voor elke dag :-) Er zijn Congolezen die – als ze er de middelen voor hebben tenminste – wel 2 tot 3 keer per dag bukari eten ('s morgens, 's middags en soms ook nog 's avonds, tot 4 bollen per keer!). Straffer nog: er zijn er die, zelfs als ze een heel bord rijst, aardappelen of frieten – naast bukari de meest voorkomende gerechten - ophebben, vinden dat ze nog niet gegeten hebben zonder hun 'boule nationale'. Enfin, je begrijpt wel waarom ik op zeker wilde spelen. Uitzonderlijk bleek dat niet nodig. De familie zelf heeft het niet zo op bukari en was dus blij genoeg met de stoemp, die ik trouwens ook netjes in bolvorm serveerde: mijn eigen 'boule nationale'! Ze hebben er allemaal met veel smaak van gegeten, wel drie boules. Blijkbaar kwamen die porties goed aan. Iedereen was na de maaltijd eventjes uitgeteld. Wat aan Junola de nu al legendarische uitspraak ontlokte: 'Vraiment Guy, tu nous a bien stoempé!'
















En nu ik het toch over de de Bizimana's en aanverwanten heb, nog een kort filmpje van Jordy en zijn 'tontons' (ooms). De ene is maar 2 jaar ouder, de andere is zelfs 4 jaar jonger. Dat heb je met van die uitgebreide familie's...